“Lekker yu”, zegt onze chauffeur. De Caribische klanken komen uit de boxen en hij beweegt ritmisch van links naar rechts achter het stuur.
Het is de taxichauffeur die ons van Hato (vliegveld Curacao) naar het appartement rijdt.
“U heeft veel plezier in uw werk”, merk ik bijna onnodig op.
“Natuurlijk dat moet je hebben.”
“Wat is uw passie?”
“Om anderen te helpen om hun weg te vinden. Laatst had ik een Frans echtpaar die achter me aan reden, want ze wisten niet waar ze naartoe moesten. Toen ze uiteindelijk waren aangekomen kreeg ik kusjes, zelfs van die man ‘muah’ ‘muah’ zo op mijn wang. In Frankrijk doen ze dat en ze waren zo blij. Als mijn klanten blij zijn ben ik het ook.”
We staan bij de stoplichten en hij gaat los. Moves die ik nooit eerder gezien heb in een taxi.
“Danst u vaak?”
“Ey ik dans altijd, want weet je mensen kunnen van alles van je afnemen, maar niet de dingen die in jou zitten.”
“Wat zou u tegen de wereld willen zeggen?” Inmiddels zijn we aangekomen bij het appartement.
“Skucha( = luister), no ta importa kiko bo ta infrenta din bida, paso nos a nanse ku tur kos den nos mes pa enfrenta tur kos din bida, konfia riba esei
(Het maakt niet uit met welke situatie je te maken krijgt in dit leven. Wij worden geboren met alles wat we nodig hebben om de situaties in dit leven aan te gaan. Vertrouw hierop).”
“Wat een mooie les, mag ik een foto van u maken?”
“Natuuurlijk, foto, video alles mag je van me maken. Vertel het aan al je vrienden, want echt zo blijf je vrolijk in dit harde leven.”
Mag ik jullie voorstellen aan de swingende taxichauffeur Ralph Luidens?
Mijn werk/vakantie is bruisend begonnen…zonnige groeten vanuit dushi Korsou
