Ik sta op het station (voor de verandering eens op tijd). Ineens hoor ik iemand een liedje neuriën en dat klinkt zo vrolijk. Ik kijk om en zie een stok aankomen met een wit/rood bolletje aan de onderkant. Ik kan niet nalaten om op te merken: “Wat fijn dat je zo vrolijk bent op deze ochtend”. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. We stellen ons aan elkaar voor. “Melvin ben ik”. “Weet je Melvin, jij bent zo’n inspiratiebron voor mij. Mag ik een foto van je maken? Ondanks je beperking maak je het beste ervan. En dat wil ik zichtbaar maken.” Een verlegen lachje van Melvin volgt met de opmerking: “Het is goed”……. Vinden jullie hem niet geweldig?
